Pierwszy raz czytałam książkę o duchach. I nie jest to horror. To thriller psychologiczny pt. „W środku nocy” autorstwa Rileya Sagera. Ta parapsychologia przewija się od samego początku i trwa aż do końca mimo, iż historia to kryminalna.

Zaczątkiem stało się pewne dramatyczne wydarzenie gdzieś na amerykańskim przedmieściu w sielskich okolicznościach przyrody. Wtedy to z namiotu rozbitego na podwórku jednego z domów na małym osiedlu znika w środku nocy dziesięcioletni chłopiec Billy. Śpiący razem z nim Ethan, jego najlepszy przyjaciel, po obudzeniu jest przerażony.

Mija 30 lat a Ethan Marsh pozostaje nadal w tym stanie. Bowiem sytuacja ta pozostawiła w teraz już czterdziestoletnim mężczyźnie trwały ślad w postaci wyrzutów sumienia. Mężczyzna cały czas nie może sobie wybaczyć, że nic nie słyszał, nic nie pamięta. Przy tym zdaje sobie sprawę, że to on mógł być porwany bo taką wersję wydarzeń przyjmuje policja.

Po osobistych przeżyciach Ethan wraca do rodzinnego domu aby w nim zamieszkać w miejsce rodziców, którzy wyprowadzili się na Florydę. Cierpiący na bezsenność mężczyzna od pierwszego dnia a raczej nocy zauważa pojawiające się w jego otoczeniu dziwne zjawiska – zapalające się światła przy garażach domów gdy nikt tamtędy nie przechodzi, pojawiające się nie wiadomo skąd piłeczki baseballowe i to uporczywe wrażenie czyjejś obecności.

Riley Sager snuje swoją opowieść w dwóch płaszczyznach czasowych – obecnej i tej sprzed trzydziestu lat, kiedy to dwaj główni bohaterowie byli mali. Wtedy też poznajemy punkt widzenia i relacje z toczących się zdarzeń Billego, Ethana ale także ich kolegów.

Główny bohater nękany złymi wspomnieniami postanawia zbadać nigdy nie rozwiązanej sprawy zaginięcia. Kontaktuje się w tym celu ze wszystkimi, którzy wtedy tam mieszkali a w większości nie opuścili swoich domów do dziś. Chce wiedzieć czy Billy nie żyje czy też został wtedy porwany i jest gdzieś przetrzymywany. Ethan Marsh cały czas czuje obecność dawnego przyjaciela co motywuje go do dalszego działania.

Policja również nie zamknęła sprawy i na różnych szczeblach stara się o wyjaśnienia.

Na jaw wychodzą coraz to nowe fakty. Podejrzenia kierowane są co rusz na inne osoby.

Przy okazji całej historii możemy poznawać wszystkie emocje towarzyszące traumatycznym przeżyciom wszystkich postaci występujących w powieści. Autor kapitalnie potrafi je pokazać. Dlatego książka jest tak bogata w warstwie psychologicznej.

Bardzo dobrze się to czyta. Jest dużo tajemniczości. Do samego końca nie jesteśmy w stanie ocenić czy mamy do czynienia z duchami czy też są to tylko złudzenia związane z przeżyciami bohaterów powieści. Dopiero sama końcówka dostarcza wszystkich odpowiedzi.

Anna Porębska