książka

„Gdy powrócą kanarki” Laury Barrow to wzruszająca, melancholijna i refleksyjna powieść o żalu, miłości i sile rodzinnych więzi.

To opowieść o trzech siostrach – Rayanne, Savannah i Sue Ellen, które po 25 latach wracają w rodzinne strony aby odkopać z okolic ich rodzinnego domu prywatny skarb – kapsułę czasu. Kiedyś włożyły tam swoje cenne rzeczy.

Dawno temu była jeszcze jedna siostra – Georgia, która zaginęła w wieku czterech lat a była bliźniaczką Savannah. To dramatyczne zdarzenie właściwie zniszczyło rodzinę. Siostry od tamtej pory przeżywały traumę i ta podróż do przeszłości i do starych wspomnień staje się sposobem na „uleczenie”.

Każda z sióstr poszła swoją drogą i każda na swój sposób przeżywa stratę. Rayanne to matka z klasy wyższej zamartwiająca się ciągle o swoja rodzinę, Sue Ellen jest wykładowczynią na uczelni a Savannah nie radzi sobie w życiu, wciąż mieszka w rodzinnych stronach i nie potrafi podnieść się po stracie siostry i przedwczesnym odejściu matki. Emocje sióstr są bardzo złożone i bardzo różne.

Postacią, trzymająca całą powieść w ryzach jest babcia dziewczyn, zwana „Bunią”, która je wychowywała. Kontrowersyjna, nadopiekuńcza.

Pisarka zdecydowała się na przedstawienie swoich bohaterek z perspektywy każdej z nich z osobna. Są tu też różne perspektywy czasowe, dzięki czemu dokładniej poznajemy losy wszystkich postaci.

Tempo akcji jest powolne. Opiera się na atmosferze i psychologicznym rozwoju postaci. Zawiera jednak pewną dozę tajemnicy związaną z tajemniczym zniknięciem najmłodszej z sióstr.

Pięknym tłem dla powieści jest świetnie oddana atmosfera Luizjany, w której rozgrywa się akcja. W opisach niemal czuć gorąco tego miejsca i słychać śpiew cykad.

Książka jest bardzo dojrzała stylem. Przyjemnie się to czyta.

Anna Porębska